Brieven











































Aan: CG raad, ABVO KABO, CNVonderwijs, PO raad, VO raad, LOBO, GGZ, Per Saldo, NVA, Balans, BOSK, Impuls, GroenLinks, SP, PvdA, D66, ChristenUnie, TOOON, LFB, PsyQ, belangenorganisaties PGB, wajong, wsw, NPCF, ea.

Betreft: oproep tot één grote actie tegen de stapeling van maatregelen

Diemen, 30 juni 2011

Geachte heer, mevrouw,

Inmiddels hebben er belangrijke overleggen en debatten plaatsgevonden. Daaruit is zoals jullie weten geen positief nieuws gekomen. Ondanks goede vragen bleef het vaag en gaf de coalitie geen krimp. Zij steunen elkaar door dik en dun en doen geen enkele concessie. Geen heroverwegingen, geen gedegen onderzoek naar juiste cijfers, niet luisteren naar alternatieven.
Tevens kunnen wij terugkijken op succesvolle demonstraties. Hulde voor de oppositie die wel begaan is met het lot van mensen met een beperking die het zonder de juiste hulp en begeleiding niet zullen redden. Tevergeefs heeft de coalitie geprobeerd recht te praten wat krom is.
Wij roepen, nogmaals, op tot één grote actie! Wij herhalen onze oproep die wij hebben gedaan in een eerdere brief ‘de maat is vol’ en de oproep die wij hebben gedaan aan het einde van de demonstratie tegen de bezuinigingen op het PGB; de volgende keer staan we op het Malieveld te demonstreren tegen de stapeling van maatregelen die mensen met een beperking zo onevenredig hard treffen. Dus tegen de bezuinigingen op Passend Onderwijs, het PGB, de AWBZ, de GGZ, de Wajong, WSW, en de korting en stopzetting van subsidie aan patiënten/ouderorganisaties.
Zeg NEE tegen het afbraakbeleid van dit kabinet! Sta niet langer toe dat mensen met een beperking in de kou gezet worden! Heel Nederland moet laten weten dit beleid niet te willen. Eerder is actie gevoerd tegen afzonderlijke maatregelen. Nu is het tijd de handen ineen te slaan en onze krachten te bundelen. Want kinderen en volwassenen met een beperking hebben te maken met een stapeling van maatregelen. We worden aan alle kanten de klos! Het gaat niet om blinden, slechtzienden, epileptici of autisten. Het gaat om alle beperkingen!
Laten wij elkaar ontmoeten aan een tafel om deze actie gezamenlijk voor te bereiden. Iedereen kan meedoen, we hebben een gezamenlijk belang! Speciaal roepen wij ook de patiënten/ouderorganisaties op om mee te doen. We hebben jullie nog onvoldoende gezien. Kom op voor de belangen van uw achterban!
Wie verstuurt de uitnodiging, waar spreken we af? Wij komen eraan!
In afwachting van uw (re)actie,
Met strijdbare groet,

Platform Verontruste Ouders

Miek Wijnbergen, Irma van der Made, Suzan Otten-Pablos,
Chantal Peterse en Eleonoor van Gool

T 020-6957766 en/of 06-20287431
Reeds mede ondertekend door:
































    Diemen, 14 juni 2011


    Geachte politici,
    Nogmaals vragen wij uw aandacht voor de plannen Passend Onderwijs en de bezuinigingen op het speciaal onderwijs! Wij, 4 moeders van kinderen met een beperking, autisme en ADHD, hebben het Platform Verontruste Ouders opgericht. Dit uit onze gemeenschappelijke grote zorgen over de stapeling van maatregelen die onze kinderen, en volwassenen, met een beperking zo onevenredig hard en vaak treffen!
    Op ons blog www.platformverontrusteouders.nl informeren wij mensen zo breed mogelijk over de bezuinigingen en ‘ombuigingen’ o.a. op het gebied van Passend Onderwijs.

    Graag maken wij van deze gelegenheid gebruik om nogmaals aan te geven waar onze zorgen zich op richten

    ·       Het beleid wordt gemaakt op basis van verkeerde cijfers. De groei van het aantal zorgleerlingen in zowel primair als voortgezet onderwijs bedraagt geen 65% maar slechts 15%. Hoe moeten wij, als ouders, vertrouwen hebben in een beleid dat niet gestoeld is op juiste cijfers? 

    ·        Garanties voor kwaliteit van de expertise en begeleiding op maat bij kinderen met een zorgvraag zijn er niet of nauwelijks. Wij voorzien dat als onze kinderen verstoken blijven van de juiste begeleiding zij uit zullen vallen. Passend Onderwijs moet er zijn voor alle leerlingen en het mag niet zo zijn dat er kinderen tussen wal en schip terecht komen! Wij vinden dat die expertise en begeleiding gegarandeerd moet zijn. Het is voor veel ouders onduidelijk hoe dat in de toekomst vorm gaat krijgen.

    ·       Dan zijn daar de samenwerkingsverbanden. Die zijn nu onvoldoende gestructureerd. Zo hangt het er maar af van de plaats waar je woont of het samenwerkingsverband een beleid voert dat aansluit bij de zorgvraag van jouw kind. Wij zijn van mening dat de taken en kwaliteitsniveaus van de samenwerkingsverbanden veel beter afgebakend moeten worden. Nu heeft elk samenwerkingsverband een eigen beleid.

    ·        De positie van ouders. Die is in het voorgestelde systeem onvoldoende gewaarborgd. Wij zijn van mening dat ouders en school partners van elkaar dienen te zijn als het gaat om specifieke zorg- en begeleidingsvragen. Ouders dienen ook inspraak te hebben in de vraag welk type onderwijs het meest geschikt is voor hun kind. Immers ouders worden vaak belast met de begeleiding van de huiswerktaken, dit kan alleen goed gaan als er goede afstemming is tussen school en ouders. Als een zorgleerling nu niet mee kan komen wordt er maar al te snel gezegd dat dit aan de inzet van de leerling ligt, er wordt niet of nauwelijks naar het aandeel van de school/leerkracht gekeken. Hierin is een duidelijke taak voor ouders weggelegd, zij weten immers wat een kind wel of niet aan kan en wanneer het kind overbelast raakt.

    Tot slot zou er een onafhankelijke geschillencommissie moeten zijn waar ouders kunnen aankloppen als er problemen zijn rond onderwijs en begeleiding aan hun kind.
    Graag wijzen wij u nog op het advies dat de ECPO geeft ten aanzien van het wetsvoorstel Passend Onderwijs. In dit advies worden 27 in onze ogen zeer belangrijke, essentiële aanbevelingen gedaan.
    Daarnaast vragen wij u onze zorgen mee te nemen in de besprekingen en debatten.
    Platform Verontruste Ouders constateert dat er veel over ouders gesproken wordt, maar niet met. Dat vinden wij een gemiste kans! Wij zouden dan ook graag e.e.a. mondeling komen toelichten.

    Met vriendelijke groet,

    Irma van der Made, Suzan Otten-Pablos, Eleonoor van Gool en Anne-Miek Wijnbergen

    Platform Verontruste Ouders

    m.wijnbergen1@chello.nl










    Aan: De minister van...

    CC: De ministers van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap;
    -Sociale Zaken en Werkgelegenheid; -Volksgezondheid, Welzijn en Sport
    Betreft: Aanbod Verontruste Ouders.
    Plaats en datum:

    Geachte Ministers,

    Wij, verontruste ouders van kinderen met een ontwikkelings- of leerstoornis, een handicap, autisme, het syndroom van Down, een verstandelijke beperking, ADHD, epilepsie, een hechtingsstoornis. een oppositioneel opstandige gedragsstoornis, meervoudige beperkingen enz. enz., maken ons grote zorgen.

    Naast zorg over de voorgenomen veranderingen en de bezuinigingen rondom het“passend onderwijs”, maken wij ons ook veel zorgen over de bezuinigingen op het PGB, de AWBZ, wet WWNV, alsmede de Wajong / WsW.
    Ernstige zorgen maken wij ons verder over het “stapeleffect” en gebrek aan samenhang van al deze maatregelen vanuit verschillende ministeries, maar gericht op dezelfde doelgroep. Niet zelden zijn onze kinderen namelijk aangewezen op uiteenlopende combinaties van deze voorzieningen.

    Vaak hebben onze kinderen begeleiding nodig op school, thuis, in hun sociale omgeving èn op het werk, bijvoorbeeld in de vorm van een therapeut, (ambulant) begeleider, thuishulp en/of jobcoach.
    Kinderen v.a. 18 jr. die bij de ouders inwonen hebben geen recht op een bijstandsuitkering, maar zelfstandig wonen is vaak geen optie. Deze kinderen hebben zonder begeleiding en/of (financiële) ondersteuning geen uitzicht op een zelfstandig leven en blijven zo ook voor hun ouders een levenslange belasting.
    Voor de sociale werkvoorziening geldt, dat velen moeten instromen in de reguliere arbeidsmarkt. Voor onze kinderen was de instroom in de sociale werkvoorziening echter vaak al het maximaal haalbare.
    De GGZ dreigt voor onze kinderen, wegens beperking van de aantallen consulten én de verhoging van de eigen bijdrage, onbereikbaar te worden. En dat terwijl ze ook daar vaak levenslang op zijn aangewezen...
    Onze angst is dat vanwege de al eerder genoemde stapeling en/of overheveling van hulp of financiering naar andere overheden, mogelijk alleen nog de meest kwetsbaren of mensen met een korte afstand tot de arbeidsmarkt geholpen zullen kunnen worden en dat het kwaliteitsniveau van die hulp onder druk zal komen te staan.
    Een groot deel van onze kinderen zal niet alleen tijdens de kinderjaren, maar ook daarna, een leven lang zorg en begeleiding nodig hebben om een gelukkig leven te kunnen leiden, waarin ook zij, (naar vermogen), willen en kunnen bijdragen aan onze maatschappij.
    Wij als ouders van kinderen met een handicap of beperking zijn daarbij de ervaringsdeskundigen. Wij weten als geen ander wat de mogelijkheden en de beperkingen van onze kinderen daarbij zijn en wat zij daarvoor nodig zouden hebben. Echter, nu wij, veelal na een jarenlange weg van diagnostiek en acceptatie en met of zonder overheidsgeld of -ondersteuning, eindelijk onze weg hebben gevonden in het oerwoud van voorzieningen en belangen en wij, na daarvoor jarenlang te hebben gestreden een plek, hulp of ondersteuning voor onze kinderen hebben gevonden, zien wij vrijwel alles weer op losse schroeven gezet en zien wij onze positie en expertise nog altijd niet in wetgeving gewaarborgd en erkend.
    Positieve uitzonderingen daargelaten is onze ervaring dat leerkrachten (en daarmee scholen) en werkgevers niet beschikken over de kennis, kunde, ervaring òf motivatie die nodig is om onze kinderen “passend onderwijs”of "passend werk" te bieden. Wij zijn daarom met u van mening dat o.a. “passend onderwijs” niet alleen een kwestie is van geld, maar voor een groot deel ook van mentaliteit.
    Ambulante begeleidingsdiensten (vanwege meer of minder voor de hand liggende motieven) blijken in de praktijk veelal geneigd te zijn om de belangen van de (relatie met) school zwaarder te laten wegen dan die van de rugzakleerling. Leerkrachten en scholen lijken daarbij niet zelden weerstand aan de dag te leggen als het gaat om het samenwerken met ouders of een ambulant begeleider die hen komt vertellen hoe met een zorgleerling om te gaan of hoe procedures aan een handicap of beperking aan te passen. Dit zelfde geld voor werkgevers, ook zij hebben grote weerstanden bij het in dienst nemen en goed begeleiden van werknemers met zorgvragen.
    Sinds u uw plannen rondom het “passend onderwijs”, Wajong, WsW, WWNV, Awbz enz. hebt gepresenteerd en ons stukje bij beetje duidelijk wordt hoe deze plannen zich in de praktijk naar onze verwachting zullen ontvouwen en zich daarbij zullen relateren aan de overig maatregelen, neemt bij ons de angst toe dat onze kinderen straks, zelfs nog meer dan nu, de dupe zullen worden van de praktische uitwerking van deze initiatieven.
    Geachte ministers, omdat wij in uw plannen rondom het “passend onderwijs”, Wajong, WsW, WWNV, Awbz enz. ondanks onze angst, ook kansen zien voor onze kinderen om op te groeien naar gelukkige, zelfbewuste en (binnen de grenzen van hun beperkingen) betrokken en productieve maatschappijleden, willen wij u graag aanbieden om in de uitwerking van uw plannen gebruik te maken van onze expertise. Ook wij hebben namelijk interessante en goede ideeën over hoe het niet alleen effectiever en efficiënter, maar vooral ook béter kan..!
    Met vriendelijke groet,
    Het Platform Verontruste Ouders







    Diemen, 30 mei 2011




    Tot onze ontsteltenis en verbijstering kregen wij als Platform Verontruste Ouders vandaag het bericht bevestigd dat waarschijnlijk 90% van de PGB-houders hun PGB verliest.
    Dit kan en mag niet gebeuren. In de toekomst raken wij onze zeggenschap als ouders al kwijt met betrekking tot het onderwijs aan ons kind. Als gevolg van deze bezuinigingen, inzake het Passend Onderwijs, mogen we niet meer meepraten over de invulling van het onderwijs van onze eigen kinderen.
    En nu raken wij de regie over zorg en begeleiding aan onze kinderen ook nog volledig kwijt? Wij worden afhankelijk van de aangeboden zorg en begeleiding. Deze voldoet vaak onvoldoende aan wat ouders nodig en goed vinden voor hun kind.
    Zorg in natura is vele malen duurder. Al eerder is vast komen te staan dat ouders veel zuiniger en effectiever met het PGB omgaan.

    Hoe moet het straks met begeleiding bij stage? Met de logeeropvang? Hoe kunnen ouders even op adem komen om even afstand te nemen van alle problemen, zodat ze tegelijkertijd hun andere kinderen de nodige aandacht kunnen geven?
    Hoe moet het straks als onze kinderen zelfstandig willen wonen met begeleiding in een wooninitiatief? Hoe moet het als de zorg binnen deze voorzieningen niet voldoet aan onze eisen of als deze zorg gewoonweg niet goed is voor ons kind?
    Hoe moet het met de mensen die hun baan (deels) opzeggen om voor hun kind te kunnen zorgen? Met begeleiding bij schoolwerk? Met de begeleiding die onze kinderen nodig hebben om voor zichzelf te kunnen verzorgen? Begeleiding naar zelfstandigheid? Begeleiding om zich ook maar een beetje staande te kunnen houden in onze maatschappij?
    Bovendien zal de druk op mantelzorgers, nu al bovenmatig belast, alleen nog maar toenemen. Het is geen keus meer maar een verplichting.

    Waarom worden de zwakkeren in de samenleving zo onevenredig hard getroffen? Daar hebben wij tot op de dag van vandaag geen goed en duidelijk antwoord op gekregen.

    Het Platform Verontruste Ouders verzamelt verhalen van ouders en we hopen dat u hierdoor nog eens heel goed nadenkt over de plannen.
    Verdere akties sluiten wij niet uit. Wij hebben ruim twintig jaar gevochten voor inspraak, regie en zeggenschap. Geen ander is zo ervaringsdeskundig als de ouder. Stellen wij nu ineens niets meer voor?
    We zijn ontzettend boos, verdrietig en teleurgesteld, maar ondanks dat alles zijn wij wel altijd bereid om met u hierover in gesprek te gaan.
    Hieronder de ouderervaringen…


    Met vriendelijke groet,
    Namens het Platform Verontruste Ouders,
    Eleonoor Van Gool, Suzan Otten-Pablos, Irma Van Der Made, Miek Wijnbergen


    http://ouderplatformverontrusteouders.blogspot.com
    m.wijnbergen1@chello.nl







    Geachte mevrouw Van Bijsterveldt en collega Elias,

    Wij, Irma van der Made, Eleonoor van Gool, Suzan Otten-Pablos en Anne-Miek Wijnbergen hebben het Platform Verontruste Ouders opgericht. De reden is dat wij zeer verontrust zijn over de komende bezuinigingen op het passend onderwijs.
    Wij zijn niet tegen passend onderwijs. Wij zijn van mening; gewoon waar het kan en speciaal waar het moet.

    Eén ding is zeker; onze kinderen kunnen niet zonder begeleiding. Niet zonder begeleiding op school en niet zonder begeleiding bij het werk. Wij zouden het natuurlijk best anders willen, maar onze kinderen hebben autisme en/of ADHD en hebben die begeleiding hard nodig. Wellicht niet elke week even veel, maar er zijn perioden dat intensieve begeleiding onontbeerlijk is. Daarbij leren onze kinderen veel door herhaling, het moet langzaam inslijten. Die begeleiding is bij het aanleren van de juiste vaardigheden echt onmisbaar. Als onze kinderen die begeleiding moeten missen zullen zij uitvallen. We kunnen dan niet meer werken, omdat we thuis begeleiding en les zullen moeten gaan geven. Daarbij; wat zal dat met onze kinderen doen?

    Hoe moet dat nou als straks de ambulante begeleiders verdwijnen en de klassen groter worden? Een samenwerkingsverband beslist dan dat ons kind wel naar het reguliere onderwijs kan. Wij zullen hier zelf geen enkele zeggenschap over hebben. Het gaat wel om onze kinderen.
    Wat gaat er eigenlijk allemaal veranderen? Komen onze kinderen in speciale klasjes vol met ADHD`ers en/of autisten?

    Er zijn veel vragen en veel zorgen.
    Wij zijn ook verbijsterd over het feit dat nu al voor de tweede keer de cijfers niet blijken te kloppen. Ons vertrouwen in de gevolgen van de bezuinigingen was al niet groot, maar is nu verdwenen. Hoe kunnen we nu vertrouwen hebben in een beleid waarbij er met cijfers gegoocheld wordt? Niet één keer, maar twee keer, en wie weet zelfs nog vaker.

    We nemen aan dat de bezuinigingen zijn gebaseerd op de geleverde cijfers. Nu die cijfers niet blijken te kloppen is het volgens ons vanzelfsprekend dat de voorgenomen bezuinigingen niet zo door kunnen gaan, maar we gaan er vanuit dat de plannen op zijn minst moeten worden herzien.
    En mevrouw Van Bijsterveldt; u kijkt terecht naar het onderwijs, maar wij zien echter nog veel meer rigoureuze bezuinigingen op ons afkomen. Onze kinderen worden wel heel erg de dupe van dit kabinet.

    Wie garandeert ons dat er straks begeleiding is bij werk? En kunnen we de benodigde zorg nog wel inkopen nu wederom op het PGB bezuinigd gaat worden? Kunnen onze kinderen straks in een woongroep wonen en zo een redelijk zelfstandig bestaan opbouwen? Of moeten ze bij ons blijven wonen?
    We voelen het als zeer onrechtvaardig. Wij kunnen goed omgaan met de handicaps van onze kinderen en hebben veel geleerd in ons leven. Wij weten precies wat onze kinderen nodig hebben. Waarom wordt er naar ons niet geluisterd?

    Onze kinderen zijn en blijven afhankelijk van goede begeleiding en zij zijn kwetsbaar. Het zijn juist die kwetsbaren, die zwakkeren, die zo onevenredig hard worden getroffen.

    Wij hopen van u en/of uw collega een reactie te mogen ontvangen. Veel ouders snappen er helemaal niets van. Wij ook niet, maar we proberen wel om ouders zo goed als mogelijk te informeren.

    Namens het Platform Verontruste Ouders,

    Anne-Miek Wijnbergen

    m.wijnbergen1@chello.nl






    Abonneren op: Posts (Atom)